Ti-hông(sic) tiⁿ-giân bi̍t-gí
1896.10 139 koàn p.76
(Khoàⁿ tuì-bīn ê tô͘.)
Ū chi̍t-chiah o͘-a tek-bah tī chhiū-téng teh-beh chia̍h. Ū chi̍t-chiah soaⁿ-káu khoàⁿ-kìⁿ, chiū cháu lâi chhiū-kha pho͘-tháⁿ--i, kóng, "Chēng goá it-seng m̄-bat khoàⁿ-kìⁿ chiáu ê mn̂g chhin-chhiūⁿ o͘-a-hiaⁿ lí chiah pe̍h chiah suí, lí ê seng-khu ia̍h put-chí chéng-chê, phiau-tì. Taⁿ chiah-ê m̄-bián koh kóng, chóng-sī lí ê siaⁿ káⁿ chám-jiâm hó thiaⁿ. Lí ê siaⁿ nā chhin-chhiūⁿ lí ê seng-khu hiah suí, goá phah-sǹg bô poàⁿ chiah chiáu káⁿ kap lí pí." Hit-ê o͘-a thiaⁿ-kìⁿ i-ê tiⁿ-giân bi̍t-gí, pak-tó͘-lāi lóng phū-phū-kún, kha-chhiú ngia̍uh-ngia̍uh-tāng, hoaⁿ-hí kàu tòng-bē-tiâu.
Nā-sī teh siūⁿ, Chit chiah soaⁿ-káu káⁿ ē lî-lî-á giâu-gî goá ê siaⁿ bô kàu ke̍k hó,siūⁿ tio̍h háu hō͘ i thiaⁿ, bián-tit i teh gî. Tú-á khui-chhuì teh háu, hit-tè bah chiū ka-la̍uh. Hit chiah soaⁿ-káu kā hit-tè bah chò i iô-iô pái-pái, ti̍t-ti̍t khô ti̍t-ti̍t khì, chiàⁿ iân-lō͘ chhiò chit-ê o͘-a hīⁿ-khang khin, ē po-so--tit.(Khoàⁿ ióng-sim jū-giân tē 7 bīn).