Tui-liām É-káu chím

1934. 12, no. 597, pp. 18

 (1) Tui-liām É-káu chím

  Kò͘ Lîm--sī Chuí-bí (É-káu chím, i sī hiān-jīm Tân Pí-tek Tiúⁿ-ló ê lēng sian-bó). I sī pún kàu-hoē tiong, siōng lāu ê lú sìn-tô͘; tuì kuí-nî chêng, chiū bē thang kàu pài-tn̂g, iáu-kú i ê sìn kian-kò͘, chin jia̍t-sim khó-chhú ê chí-moē.

  I sī toà tī Hoan-á-chhân, beh lâi Moâ-tāu lé-pài, tio̍h kiâⁿ phò͘-goā lō͘, chóng-sī lóng bô hiâm ià-siān, jia̍t-sim siú lé-pài.

  Ū chi̍t pái beh lâi lé-pài, tī lō͘-tiong hō͘ chū-tōng-chhia kā i kauh-tio̍h kha-poâⁿ chin siong-tiōng, ia̍h-sī bô ai-oàn. In-uī lāu-lâng hī-khang tāng, bô thiaⁿ-kìⁿ chū-tōng-chhia kàu, hō͘ i kauh-tio̍h, tó tī lō͘-piⁿ, sái chū-tōng-chhia--ê, chò i cháu; āu-lâi chiah hō͘ lâng kā i kiù, chhia lâi moâ-tāu hō͘ sian-siⁿ i . Hit sî, goā lâng kap i ê hāu-siⁿ, beh kò hit ê sái chū-tōng-chhia--ê, nā-sī i khó͘-khǹg in m̄-thang, tio̍h thiàⁿ tuì-te̍k lâi soah-sū; si̍t-chāi sī si̍t-hêng Chú ê kà-sī, chīn-tiong ê lú-pī.

  Bô phah-sǹg sī 10 goe̍h chhe-jī, hō͘ Chú tiàu--khì. Hiaⁿ-tī chí-moē thiaⁿ-kìⁿ i chiūⁿ-thiⁿ, chi̍t bīn m̄ kam, chi̍t bīn kā i hoaⁿ-hí. Tāi-ke put-sî teh siàu-liām i, chò lâng si̍t-chāi tio̍h chhin-chhiūⁿ án-ni!